Strach wyjaławia. Wysysa życie z duszy, kurczy nas do postaci embrionalnej i powoduje, że znika wszelkie zadowolenie z życia. Stajemy się jak opuszczony dom, gdzie hula wiatr w miejscu, które kiedyś tętniło życiem. Pustka. Kiedy strach dominuje w naszym życiu, potrzeba bezpieczeństwa staje się naszym bogiem. A kiedy bezpieczeństwo staje się bogiem, szukamy życia pozbawionego wszelkiej niepewności i ryzyka... Ale czy ten, kto miłuje bezpieczeństwo ponad wszystko, dokona czegokolwiek wielkiego w życiu? Nie. Ten, kto wypełniony jest lękiem, nie potrafi kochać głęboko, bo miłość jest ryzykowna. [fragment tekstu]